[นิยายเกย์] เรื่องนี้ไม่มีชื่อ ตอนที่15 : เพื่อนใหม่
หน้า 1 จาก 1
[นิยายเกย์] เรื่องนี้ไม่มีชื่อ ตอนที่15 : เพื่อนใหม่
ผมเอามือโอบคอไอ้เดียร์ ดึงมันลงมาจูบ แล้วผมก้อพลิกตัวมันให้ลงไปอยู่ข้างล่าง ผมเริ่มขบที่ติ่งหูของไอ้เดียร์ จากนั้นก้อซุกไซร้ไปตามร่างกายของเดียร์
"กานต์ กูเสียว กูรักมึงที่สุดเลยนะมึงรู้มั้ย"
ตอนนั้นผมไม่กล้ามองหน้าไอ้เดียร์มัน เพราะผมยังคงน้ำตาไหลอยู่ใจผมเองรู้สึกผิดที่ทำแบบนี้ แต่ตอนนั้นความแค้นใจมันมากกว่า ทำให้ผมไม่คิดถึงใจคนที่มันรักผม ผมใช้ปากให้ไอ้เดียร์โดยที่ไอ้เดียร์ก็ใช้ปากให้ผมด้วย จากนั้นเราหลับไปทั้งคู่ จนถึงตอนเช้า
"กานต์ กูรักมึงนะ คบกะกูเถอะนะ"
"อย่าเลยกูไม่มีค่าพอสำหรับมึงหรอก" ผมยิ้มแล้วตอบไอ้เดียร์
"มึงยังลืมมันไม่ได้หรอวะ"
"กูไม่รู้จักมันมาตั้งแต่ต้นแล้ว ต่อไปนี้กูอยากมีอะไรกับใครกูก็จะมี กูจะทำในสิ่งที่กูพอใจ ตัวของกู ร่างกายของกู"
ไอ้เดียร์กอดผมแล้วร้องไห้
"ทำไม มึงหยุดที่กูไม่ได้หรอวะ กูรักมึงนะ"
"กูขอบใจ ที่มึงรักกู แต่เก็บความรักของมึงให้คนที่เขาดีกว่ากูเถอะ กูไม่มีค่าพอหรอกนะเดียร์ ขอบใจนะ"
ผมหอมแก้มมัน แล้วลุกขึ้นเตรียมกลับบ้าน ตอนนั้นรู้สึกผิดเหมือนกัน แต่ว่าอย่างที่บอกครับ เมื่ออยู่กับคนที่เรารักแล้วมีแต่เสียน้ำตา กับอยู่กับคนที่รักเราแต่หัวใจด้านชา ผมขออยู่คนเดียว ขอมีอิสระดีกว่า ที่ผ่านมาเคยคิดว่ารักแท้จะมีจริง แต่ที่สุดแล้วมันก็เป็นเพียงเรื่องเพ้อฝัน ความพยายามที่จะปีนข้ามกำแพงสูง เพราะหวังที่จะพบกับสิ่งที่สวยงาม โดยที่เราไม่รู้เลยว่าหลังกำแพงนั้นมันคือเหวลึกที่ไม่มีก้น เมื่อผมรอดมาได้ผมจะไม่โง่ตกลงไปในเหวนั้นอีก
ระหว่างที่ขี่มอเตอร์ไซค์กลับบ้าน ผมนึกในใจวันนี้จะไปที่ไหนดี เพราะไม่อยากอยู่บ้านไม่อยากรับโทรศัพท์จากมัน ผมยังไม่พร้อม พอกลับเข้าบ้านม้าก้อบอกว่าไอ้ตั้มโทรมาหาตั้งหลายรอบแล้ว ผมเลยบอกม้าว่าวันนี้จะไปค้างบ้านไอ้ดาจะไปทำรายงาน ม้าก็ไม่ว่าอะไร พออาบน้ำเสร็จเลยรีบออกไปเดี๋ยวมันโทรมาก่อน
พอไปถึงบ้านไอ้ดา ผมชวนไอ้ดาออกไปหาข้าวกินกัน เพราะตอนนั้นบ่ายมากแล้ว ไอ้ดาเลยชวนไปรับแฟนมันด้วย แฟนมันชื่อพิมพ์ เลยโอเคไปรับก็ไปรับ พอไปถึงพิมพ์กำลังนั่งอยู่กับเพื่อนอีกคนซึ่งผมรู้ชื่อทีหลังว่าชื่อปุ๊ก เธอทั้งสองคนนี่แหละที่ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไป
"พิมพ์ พิมพ์ เพื่อนดาชื่ออะไรวะ หน้าตาน่ารักดี นายชื่ออะไร เราชื่อปุ๊กนะ"
ปุ๊กมันยิ้มหวานให้ผมเต็มที่ คงนึกว่าผมจะหลงเสน่ห์มันมั้ง เพราะมันเป็นผู้หญิงที่หน้าตาดีใช้ได้เลยนะครับ ถ้าผมเป็นผู้ชายก็คงชอบ มันขาวสวยหมวยอึ๋มครบสูตรนี่นา แต่เสียใจครับไม่นิยมบริโภคอาหารทะเล
"ชื่อกานต์ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ ปุ๊ก"
"กานต์มีแฟนยังคะ เป็นแฟนกับปุ๊กมั้ย"
ทั้งผม พิมพ์และไอ้ดามองหน้ากัน แล้วหัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน
"หัวเราอะไรกัน บอกมั่งสิ ปุ๊กพูดอะไรผิดหรอ"
"คือว่า ปุ๊กฟังพิมพ์นะ 555 กานต์น่ะมันไม่ชอบปุ๊กหรอก เพราะมันเป็นเกย์"
"จริงดิ งั้นดีเลย ควงกะเราละกันนะ เราอยากมีคนควงไปขี่รถร่อนอ่ะ"
"อ้าว แล้วปุ๊กไม่มีแฟนหรอ"
"มีดิ แต่ไปร่อนกะแฟนไม่สนุกสิ จีบหนุ่มไม่ได้ รู้จักกานต์ก็ดี จะได้ไปจีบหนุ่มด้วยกัน"
"อืมม์ เอางั้นก็ได้"
ข้อตกลงในวันนั้นทำให้ผมเปลี่ยนชีวิตและความคิดไปเลย ถ้าผมไม่รู้จักไอ้พิมพ์กับไอ้ปุ๊กผมอาจจะไม่ไปไกลกว่านั้นก็ได้
"กานต์ กูเสียว กูรักมึงที่สุดเลยนะมึงรู้มั้ย"
ตอนนั้นผมไม่กล้ามองหน้าไอ้เดียร์มัน เพราะผมยังคงน้ำตาไหลอยู่ใจผมเองรู้สึกผิดที่ทำแบบนี้ แต่ตอนนั้นความแค้นใจมันมากกว่า ทำให้ผมไม่คิดถึงใจคนที่มันรักผม ผมใช้ปากให้ไอ้เดียร์โดยที่ไอ้เดียร์ก็ใช้ปากให้ผมด้วย จากนั้นเราหลับไปทั้งคู่ จนถึงตอนเช้า
"กานต์ กูรักมึงนะ คบกะกูเถอะนะ"
"อย่าเลยกูไม่มีค่าพอสำหรับมึงหรอก" ผมยิ้มแล้วตอบไอ้เดียร์
"มึงยังลืมมันไม่ได้หรอวะ"
"กูไม่รู้จักมันมาตั้งแต่ต้นแล้ว ต่อไปนี้กูอยากมีอะไรกับใครกูก็จะมี กูจะทำในสิ่งที่กูพอใจ ตัวของกู ร่างกายของกู"
ไอ้เดียร์กอดผมแล้วร้องไห้
"ทำไม มึงหยุดที่กูไม่ได้หรอวะ กูรักมึงนะ"
"กูขอบใจ ที่มึงรักกู แต่เก็บความรักของมึงให้คนที่เขาดีกว่ากูเถอะ กูไม่มีค่าพอหรอกนะเดียร์ ขอบใจนะ"
ผมหอมแก้มมัน แล้วลุกขึ้นเตรียมกลับบ้าน ตอนนั้นรู้สึกผิดเหมือนกัน แต่ว่าอย่างที่บอกครับ เมื่ออยู่กับคนที่เรารักแล้วมีแต่เสียน้ำตา กับอยู่กับคนที่รักเราแต่หัวใจด้านชา ผมขออยู่คนเดียว ขอมีอิสระดีกว่า ที่ผ่านมาเคยคิดว่ารักแท้จะมีจริง แต่ที่สุดแล้วมันก็เป็นเพียงเรื่องเพ้อฝัน ความพยายามที่จะปีนข้ามกำแพงสูง เพราะหวังที่จะพบกับสิ่งที่สวยงาม โดยที่เราไม่รู้เลยว่าหลังกำแพงนั้นมันคือเหวลึกที่ไม่มีก้น เมื่อผมรอดมาได้ผมจะไม่โง่ตกลงไปในเหวนั้นอีก
ระหว่างที่ขี่มอเตอร์ไซค์กลับบ้าน ผมนึกในใจวันนี้จะไปที่ไหนดี เพราะไม่อยากอยู่บ้านไม่อยากรับโทรศัพท์จากมัน ผมยังไม่พร้อม พอกลับเข้าบ้านม้าก้อบอกว่าไอ้ตั้มโทรมาหาตั้งหลายรอบแล้ว ผมเลยบอกม้าว่าวันนี้จะไปค้างบ้านไอ้ดาจะไปทำรายงาน ม้าก็ไม่ว่าอะไร พออาบน้ำเสร็จเลยรีบออกไปเดี๋ยวมันโทรมาก่อน
พอไปถึงบ้านไอ้ดา ผมชวนไอ้ดาออกไปหาข้าวกินกัน เพราะตอนนั้นบ่ายมากแล้ว ไอ้ดาเลยชวนไปรับแฟนมันด้วย แฟนมันชื่อพิมพ์ เลยโอเคไปรับก็ไปรับ พอไปถึงพิมพ์กำลังนั่งอยู่กับเพื่อนอีกคนซึ่งผมรู้ชื่อทีหลังว่าชื่อปุ๊ก เธอทั้งสองคนนี่แหละที่ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไป
"พิมพ์ พิมพ์ เพื่อนดาชื่ออะไรวะ หน้าตาน่ารักดี นายชื่ออะไร เราชื่อปุ๊กนะ"
ปุ๊กมันยิ้มหวานให้ผมเต็มที่ คงนึกว่าผมจะหลงเสน่ห์มันมั้ง เพราะมันเป็นผู้หญิงที่หน้าตาดีใช้ได้เลยนะครับ ถ้าผมเป็นผู้ชายก็คงชอบ มันขาวสวยหมวยอึ๋มครบสูตรนี่นา แต่เสียใจครับไม่นิยมบริโภคอาหารทะเล
"ชื่อกานต์ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ ปุ๊ก"
"กานต์มีแฟนยังคะ เป็นแฟนกับปุ๊กมั้ย"
ทั้งผม พิมพ์และไอ้ดามองหน้ากัน แล้วหัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน
"หัวเราอะไรกัน บอกมั่งสิ ปุ๊กพูดอะไรผิดหรอ"
"คือว่า ปุ๊กฟังพิมพ์นะ 555 กานต์น่ะมันไม่ชอบปุ๊กหรอก เพราะมันเป็นเกย์"
"จริงดิ งั้นดีเลย ควงกะเราละกันนะ เราอยากมีคนควงไปขี่รถร่อนอ่ะ"
"อ้าว แล้วปุ๊กไม่มีแฟนหรอ"
"มีดิ แต่ไปร่อนกะแฟนไม่สนุกสิ จีบหนุ่มไม่ได้ รู้จักกานต์ก็ดี จะได้ไปจีบหนุ่มด้วยกัน"
"อืมม์ เอางั้นก็ได้"
ข้อตกลงในวันนั้นทำให้ผมเปลี่ยนชีวิตและความคิดไปเลย ถ้าผมไม่รู้จักไอ้พิมพ์กับไอ้ปุ๊กผมอาจจะไม่ไปไกลกว่านั้นก็ได้
CruelMaster- Admin
- จำนวนข้อความ : 144
เฟรน โกล์ : 397444
ชื่อเสียง : 2
Join date : 16/03/2010
: 26
ที่อยู่ : 159/7 ถนน ประชาอุทิศ ตำบล ท่าตะเภา อำเภอเมือง จังหวัดชุมพร
เหรียญ
เหรียญมาร: 1
Similar topics
» [นิยายเกย์] เรื่องนี้ไม่มีชื่อ ตอนที่2 : การผูกพันของใจ2ใจ
» [นิยายเกย์] เรื่องนี้ไม่มีชื่อ ตอนที่36 : บูม(1)
» [นิยายเกย์] เรื่องนี้ไม่มีชื่อ ตอนที่4 : วาเลนไทน์ครั้งแรก
» [นิยายเกย์] เรื่องนี้ไม่มีชื่อ ตอนที่37 : บูม(2)
» [นิยายเกย์] เรื่องนี้ไม่มีชื่อ ตอนที่28 : เป้
» [นิยายเกย์] เรื่องนี้ไม่มีชื่อ ตอนที่36 : บูม(1)
» [นิยายเกย์] เรื่องนี้ไม่มีชื่อ ตอนที่4 : วาเลนไทน์ครั้งแรก
» [นิยายเกย์] เรื่องนี้ไม่มีชื่อ ตอนที่37 : บูม(2)
» [นิยายเกย์] เรื่องนี้ไม่มีชื่อ ตอนที่28 : เป้
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|