[นิยายเกย์] เรื่องนี้ไม่มีชื่อ ตอนที่30 : ระ

[CruelMaster]

"กานต์ขอไม่เลือกใครได้มั้ยครับ กานต์ไม่เข้มแข็งพอ ไม่กล้าที่จะตัดใครไป ขอโทษนะ ที่อ่อนแอ"
"กานต์ กานต์คิดว่าทำอย่างนี้แล้วทุกอย่างมันจะดีขึ้นหรอ"
"ไม่รู้ดิ มันคงไม่มีทางไหนดีกว่านี้ แต่กานต์อยากจะบอกเบสนะ ว่าถึงยังไงเบสก็เป็นคนสำคัญที่สุดของกานต์นะครับ"
"แล้วจะให้เบสทำยังไงล่ะ"
"ไม่ต้องหรอกครับ กานต์คงไม่กล้าขอ เพราะเท่านี้กานต์คงเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมากพอแล้ว ขอให้โชคดีนะ"


คนเราบางทีมันต้องใช้เวลาพอสมควร ในการที่คิดใคร่ครวญอะไร การที่เราให้เขาใช้เวลาอยู่กับตัวเอง มันน่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น


ตอนบ่ายวันอาทิตย์ระมาที่บ้านพร้อมกับเพื่อนอีก 2 คน พอดีเตี่ยกะม้าไม่อยู่บ้านทั้งคู่ ชวนเข้ามานั่งดูทีวีในบ้าน ระหว่างที่เพื่อนระกำลังดูทีวีกันอยู่ก้อสะกิดระ แล้วกระซิบเบาๆ

"ระขึ้นไปข้างบนกะกานต์หน่อยดิ"
"ขึ้นไปทำอะไรหรอ"
"มีอะไรอยากจะคุยกะระน่ะ ไปได้ป่าว"

"แล้วไอ้พจน์กะไอ้หมีล่ะ"
"เดี๋ยวบอกเอง พจน์ หมี เดี๋ยวกานต์ขอตัวระไปคุยอะรัยด้วยนิดหน่อยนะ ดูทีวีกันไปก่อนนะ"
"เออ ไปเหอะ"


ดูท่าทางแล้วมันคงไม่ได้สนใจอะไรเท่าไหร่ พอดึงมือระลุกขึ้นแล้วเดินไปบนห้อง พอเข้าห้องได้ก้อนั่งลงที่โต๊ะญี่ปุ่นในห้อง


"ระ กานต์คิดยังไงกับระรู้มั้ย"

"ไม่รู้ดิ กานต์ไม่เคยบอกระนี่ ระจะรู้ได้ไง"

"อยากอยู่ข้างๆ อยากกอด อยากนอนมองหน้าทุกวันไง แต่ไม่รู้ว่าระจะเต็มใจรึป่าว"
"ทำมัยถึงคิดว่าระจะไม่เต็มใจล่ะ"
"อืมม์ เพราะกานต์ไม่ใช่คนที่ดีพอสำหรับใครมั้ง"

"โห คิดมากไปป่าวเนี่ย"


พูดไประก้อเอามือมาขยี้หัวผม วูบนั้น มันทำให้ผมนึกถึงไอ้ตั้มขึ้นมา สิ่งที่เราทำอยู่นี่มันดีแล้วหรอ ไม่รู้ดิ ทำอะไรก็ได้ ขอแค่มีคนรัก มีคนใส่ใจ ถึงคนอื่นจะมองว่ายังไงก็ช่าง รู้แค่ว่าจะทำทุกอย่างเพื่อให้ลืมไอ้ตั้มให้ได้ แต่ทำไมยิ่งทำยิ่งเกลียดตัวเองมากขึ้นทุกที



เคยมั้ยที่จะรู้สึกรังเกียจตัวเอง รู้สึกขยะแขยงตัวเอง เวลาอาบน้ำบางทีอาบไปร้องไห้ไป เหมือนตัวเองสกปรกมาก ทำยังไงก็ไม่มีทางสะอาด แต่เมื่อเราเลือกทางนี้แล้ว ไม่มีทางไหนให้เราถอยแล้ว เมื่อเริ่มก้าวไปมีแต่ต้องเดินหน้าต่อไป ถึงต้องเจ็บก็จะทำให้มันเจ็บบ้าง ไม่ว่าจะมากหรือจะน้อยกว่า


"กานต์ เป็นไรอ่ะเงียบเชียว ไม่สบายป่าว"

"ป่าวหรอกครับ ระ กานต์คือว่า กานต์"

"มีอะไรก็พูดมาดิ เราไม่ใช่คนอื่นนี่นา"

"กานต์ไม่มีค่าพอให้ระมาใส่ใจหรอกนะ"

"ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะ กานต์สำคัญสำหรับระนะ"


พูดเสร็จระหอมแก้มผม ทำมัยเวลาเราอยู่กับคนที่อยู่ตรงหน้า แต่กลับไปนึกถึงคนที่มันทำให้เราเจ็บตลอดเวลา วันและคืนที่ผ่านมามันวนเวียนอยู่ในหัวตลอดเวลาเลย