[นิยายเกย์] เรื่องนี้ไม่มีชื่อ ตอนที่34 :

[CruelMaster]

หลังสอบเสร็จพอถึงวันที่จะไปหัวหิน ผมไปถึงที่สถานีรถไฟพร้อมกับไอ้ดา สิ่งที่ผมเห็นทำให้ผมตัดสินใจหันหลังจะเดินกลับ แต่ไอ้เดียร์หันมาเห็นผมก่อนเลยวิ่งมาดึงไว้



“มึงจะไปไหน”

“กูจะกลับบ้าน กูบอกแล้วไง ถ้ามันไป กูก็ไม่ไป”

“ไปเหอะนะ ถือว่ากูขอ”

“มึงรู้ว่ากูเจ็บ มึงยังจะให้กูทำอีกหรอ เดียร์”

“แล้วมึงจะหนีมันไปได้ตลอดหรอ มึงมั่นใจหรือว่าทำได้”

“ได้ ถ้ามึงอยากให้กูทำ กูจะทำ”



ทำไมจะต้องมาทนเห็นหน้ามันด้วยนะ ไม่อยากเห็น ไม่อยากเจอ ไม่อยากได้ยินเสียง เวลาที่ได้ยินเสียงหัวเราะของมัน รู้สึกมันบาดลงไปในใจ พอขึ้นไปบนรถไฟเลยเลือกที่นั่งที่ห่างจากมันมากที่สุด คงจะดีถ้าไม่ต้องเห็นหน้ามัน แค่อยู่ใกล้แค่นี้ก็ทรมานเจียนตายแล้ว



ช่วงนั้นผมเริ่มติดยาแล้ว เพราะเป้มันจะหามาให้เล่นทุกวัน ขนาดไปเที่ยวยังมีติดตัวไปด้วย นั่งคิดอะไรเพลินๆ นึกขึ้นได้ว่ามีติดตัวมา เลยเข้าไปเล่นในห้องน้ำ ดีเหมือนกันทำให้ลืมมันไปได้ชั่วคราว



พอรถไฟถึงหัวหินแล้ว พวกผมไปบ้านเอ๊ดเอาของไปเก็บ ปีที่แล้วมาอย่างมีความสุข แต่ปีนี้มาพร้อมกับความทุกข์ ชีวิตคนเรามีอะไรบ้างมั้ยที่มันแน่นอน ตอนนั้นตกลงกันว่าจะไปกินเหล้าที่ริมหาดหัวหินกันก่อน พรุ่งนี้ค่อยไปน้ำตกป่าละอูกัน ตอนที่ไปซื้อของ ผมซื้อเหล้ามา 2 ขวดกลม ความรู้สึกตอนนั้นคืออยากเมา ให้ลืมมันลงให้ได้



ชายหาดหัวหินวันนั้นลมเย็นดี เอาเสื่อมาปูนั่งกินเหล้ากัน ทีแรกกินกันปกติ ถ้าไม่เพราะเกิดเรื่องนั้นขึ้นมาก่อน



“กานต์ ขอคุยด้วยได้มั๊ย”

“.....”

“กานต์ ตั้มขอโทษนะ”

“จะโกหกอะไรอีกดีล่ะ ว่ามาสิ รอฟังอยู่”

“เป็นบ้าอะไร ฟังบ้างดิ จะพูดกันดีๆได้มั้ย”

“ก็บ้าไง กูบ้า กูโง่ ที่ไปเชื่อคำพูดของมึงนั่นแหละ”

“ทำไมมึงไม่เคยฟังกูบ้าง” ตอนนั้นไอ้ตั้มมันเอามือมาจับไหล่ทั้งสองข้างของผมเขย่า

“กูเกลียดมึงไง ได้ยินชัดมั้ย กูเกลียดมึง”

“แล้วที่ผ่านมาล่ะ ที่มึงเคยบอกกูล่ะ”

“หรอ กูเคยพูดอะไรไป กูจำไม่ได้หรอก กูแค่เห็นว่ามึงหน้าตาดี กูอยากมีอะไรด้วยก็แค่นั้น คนอย่างกูไม่เคยมีหัวใจหรอก”

“กูไม่เชื่อ กูรู้ว่ามึงคิดยังไง กูขอร้อง ฟังกูบ้างได้มั้ย”

“ปล่อยกู ถ้ามึงไม่ปล่อย กูหลุดได้เมื่อไหร่ กูจะกลับบ้านทันที”



ในที่สุดมันต้องยอมปล่อยผม ทำไมมันต้องทำอย่างนี้ด้วย มันจะให้เรารัก ให้เรารอมัน ทั้งที่มันเองไม่ได้มีแค่เรางั้นหรอ ทั้งที่มันโกหกเราตลอดงั้นหรอ ตอนนั้นเครียดมากเลยซัดออนเดอะร็อคตลอด พอเมาได้ที่ก็นอนกลิ้งร้องไห้อยู่ตรงนั้น นึกแล้วยังทุเรศตัวเองไม่หาย เพื่อนๆชวนกลับไปนอนบ้านเอ๊ด แต่ผมบอกว่าไม่กลับ ใครอยากกลับ ให้กลับไปก่อน จะนอนที่ริมหาด สรุปเลยต้องนอนกันกลางแจ้ง



ช่วงประมาณตี2 มันยังไม่ยอมเลิกวุ่นวายอีก พยายามจะเข้ามาคุย แต่ตอนนั้นมีไอ้เดียร์กันไว้ให้เพราะเดียร์มันรู้ว่าผมจะไม่ไหวแล้ว พอทุกคนหลับหมดแล้ว ตอนนั้นผมนั่งกอดเข่ามองทะเลอยู่ ทะเลตอนกลางคืนนี่สวยดีนะ ดูแล้วมีความรู้สึกว่ามันลึก มันสงบ มันเย็น ถ้าได้อยู่ที่นั่นคงจะดี คงไม่ต้องมาเจ็บปวดแบบนี้



ผมลุกขึ้น แล้วค่อยเดินลงไปในทะเล ความรู้สึกแรกตอนที่เท้าสัมผัสกับน้ำทะเลคือ น้ำเย็นจัง สบายดีจังเลย อยากหลับในที่ที่มันเย็นอย่างนี้จัง ระหว่างที่ผมเดินลงไปเรื่อยๆ ตอนนั้นถึงจะโดนเปลือกหอยบาดเท้า แต่ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย ทำมัยน้ำตามันถึงไหลออกมานะ เดินลงไปเรื่อยๆ สิ อยากพักไม่ใช่หรอ เดี๋ยวก็จะได้พักแล้ว ผมเดินลงไปจนน้ำเริ่มถึงระดับมิดคาง