[นิยายเกย์] เรื่องนี้ไม่มีชื่อ ตอนที่26 : โหยหา

[CruelMaster]

ตอนนั้นผมแกะมือเบสออก ไม่ยอมให้เบสจับมือผม







“ถ้ากานต์ไม่มีค่าพอสำหรับเบส ไม่ต้องฝืนใจหรอกนะ ขอโทษด้วยละกัน”
“กานต์ฟังเบสก่อนสิ”
“ไว้พรุ่งนี้กานต์มาหาเบสใหม่ละกัน วันนี้กานต์เหนื่อย ขอตัวก่อนนะ”







เดินออกมายังนึกสงสัยตัวเองเหมือนกัน ทำไมเราถึงเป็นคนแบบนี้นะ เวลาที่รู้สึกขัดใจ ไม่ได้อย่างใจแล้วจะไม่รับฟังใครเลย อันนี้คงเป็นข้อเสียสำคัญ ระหว่างที่ขี่มอเตอร์ไซค์ออกมาจากหอเบส พอดีเห็นมีคนเดินอยู่ข้างหน้ารู้สึกคุ้นตากับรูปร่างพอขี่ไปถึงพอดีเห็นหน้าเลยรู้ว่าเป็นเพชร







“เพชร ไปไหนหรอครับ”
“ว่าจะไปซื้อของแถวนี้หน่อยน่ะครับ”
“ไปกะกานต์ดิ เดี๋ยวกานต์ไปส่ง”
“ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เอง”
“ไปเหอะ กานต์จะชวนเพชรไปขี่รถเล่นเป็นเพื่อนด้วย”







เพชรเลยขึ้นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ ผมพาเพชรไปซื้อของเสร็จแล้วก็ขี่รถร่อนกัน ตอนนั้นมันหงุดหงิดเลยค่อนข้างที่จะขี่รถเร็ว เพชรเองนั่งเหมือนเกร็งคงเพราะกลัวมั้ง ระหว่างที่ขี่รถผมไม่ได้พูดอะไรกับเพชรเลย เพชรเองก้อนั่งนิ่ง จนเวลาผ่านไปสักพัก ผมรู้สึกดีขึ้นจึงเริ่มชวนเพชรคุย







“อาทิตย์นี้เพชรไม่ได้กลับบ้านหรอครับ”



“ไม่ได้กลับหรอก พอดีแม่ไม่อยู่บ้านน่ะ เลยไม่รู้จะกลับไปทำไม กานต์ไปไหนมาล่ะ ไม่เห็นหน้ามาสองสามวัน”



“พอดี ที่โรงเรียนเขาพาไปอบรมที่เขาตะเกียบมาน่ะ”
“ดีจังนะ ได้ไปทะเลด้วย”
“โห ก็แค่เขาตะเกียบเอง ไปมาบ่อยเกินอ่ะ พูดยังกะเพชรไม่เคยไป”



“มันยังดีกว่าไม่ได้ไปไหนละกัน ว่าแต่ ทำไมวันนี้ถึงชวนเพชรมาขี่รถเล่นได้ล่ะ เบสไม่ว่างหรอ”



“เปล่าซะหน่อย แค่ออกมาจากหอเบสจะกลับบ้าน พอดีเห็นเพชร เลยชวนมาขี่รถเล่นน่ะ”





ถึงแม้เพชรจะผิวคล้ำไปหน่อย แต่จัดว่าเป็นคนที่ดูดีพอสมควร เวลาที่อยู่ใกล้ผมรู้สึกมีความสุข ผมเองไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไม เราถึงรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่โหยหาความรัก ต้องการความรักจากคนอื่น อยากให้มีคนมารักเราเยอะๆ อยากเป็นที่สนใจ อยากให้มีคนมาใส่ใจในตัวเรา







ร่อนได้สักพักนึง ถึงเวลาต้องพาเพชรไปส่งหอ เพราะถ้าดึกมากเกินไปหอจะปิด เพชรต้องปีนเข้าหออีก ซึ่งถ้าโดนจับได้คงไม่ดีเท่าไหร่ พอจอดมอเตอร์ไซค์หน้าหอเพชร เพชรลงไปยืนข้างมอเตอไซค์







“ขอบใจละกัน อุตส่าห์พาไปซื้อของ แถมยังพาไปขี่รถเล่นอีก สนุกดี ไว้เจอกันนะ บาย”
“เอ่อ เพชร ถ้ากานต์จะมาชวนเพชรไปขี่รถเล่นอีก จะได้ป่ะ”
“อ้าว แล้วเบสล่ะ”
“ไม่เกี่ยวกับเบสนี่ กานต์ชวนเพชร”
“กานต์เป็นแฟนเบสไม่ใช่หรอครับ ไม่ดีมั้ง”
“เพชร รู้อะไรเปล่า”
“รู้อะไรล่ะครับ”



“บางที ถ้ากานต์เจอเพชรก่อน มันอาจจะไม่เป็นอย่างทุกวันนี้ก็ได้นะครับ แต่เมื่อมันเป็นอย่างนี้แล้ว กานต์คงต้องทำให้ดีที่สุดถึงแม้ว่าใจกานต์อาจจะไม่ได้อยู่ที่คนที่กานต์ตบก็ตาม หวังว่าเพชรคงเข้าใจนะครับ”







พูดเสร็จก้อขี่รถมอเตอร์ไซค์ออกมา ปล่อยให้คนที่ฟังเขาคิดเอาเอง กลับมาถึงบ้านรีบอาบน้ำขึ้นไปนอนฟังเพลงบนห้องดีกว่า ชีวิตคนเรานี่แปลกดี ทำไมบางเวลากลับลืมบางเรื่องได้ง่าย แต่บางทีมันกลับตามมาหลอกหลอน บางทีชัดเจน บางทีมืดมัว ไม่รู้ว่าสิ่งไหนจริง สิ่งไหนเท็จ ใครกันจะแยกได้ ใครกันเป็นคนเปรียบเทียบคนแรก